Znaczący zależny od dawki związek między ekspozycją na rtęć z amalgamatów dentystycznych a biomarkerami integralności nerek: dalsza ocena badania amalgamatu dentystycznego u dzieci w Casa Pia
DA Geier, T Carmody, JK Kern, PG King i MR Geier
Toksykologia ludzka i eksperymentalna 32 (4) 434–440. 2013.
Abstrakcyjny
Amalgamaty dentystyczne są powszechnie stosowanym materiałem do wypełnień zębów. Amalgamaty zawierają około 50% rtęci (Hg), a wiadomo, że rtęć w znacznym stopniu gromadzi się w nerkach. Postawiono hipotezę, że ponieważ Hg gromadzi się w kanalikach proksymalnych (PT), można oczekiwać, że S-transferazy glutationu (GST)-a (sugerujące uszkodzenie nerek na poziomie PT) będą bardziej związane z ekspozycją na rtęć niż GST-p (sugeruje uszkodzenie nerek na poziomie kanalików dystalnych). Zbadano biomarkery integralności nerek w moczu u dzieci w wieku 8–18 lat, z wypełnieniami amalgamatowymi i bez, z zakończonego badania klinicznego (badanie rodziców).
W naszym badaniu ustalono, czy istnieje istotna zależna od dawki korelacja między zwiększoną ekspozycją na rtęć z amalgamatów dentystycznych a GST-a i GST-p jako biomarkerami integralności nerek. Ogólnie rzecz biorąc, niniejsze badanie, przy użyciu innego i bardziej czułego modelu statystycznego niż badanie macierzyste, ujawniło statystycznie istotną zależną od dawki korelację między skumulowaną ekspozycją na rtęć z amalgamatów dentystycznych a poziomami GST-a w moczu, po dostosowaniu współzmiennych; gdzie as zaobserwowano nieistotny związek z poziomami GST-p w moczu. Ponadto zaobserwowano, że poziom GST-a w moczu wzrósł o około 10% w ciągu 8 lat badania wśród osób ze średnią ekspozycją na amalgamaty wśród badanych z grupy amalgamatu, w porównaniu z osobami badanymi bez ekspozycji do amalgamatów dentystycznych.
Wyniki naszego badania sugerują, że amalgamaty dentystyczne przyczyniają się do trwającego uszkodzenia nerek na poziomie PT w sposób zależny od dawki.
Zobacz cały artykuł: Uszkodzenie nerek Geiera 2013
