Marka C. Houstona
Docent kliniczny medycyny, Vanderbilt University School of Medicine, USA
Dyrektor Instytutu Nadciśnienia Tętniczego i Biologii Naczyniowej, USA
Dyrektor medyczny, Oddział Żywienia Człowieka, Saint Thomas Medical Group, Saint Thomas Hospital, Nashville, Tennessee, USA
J Cardiovasc Dis Diagn 2014, 2:5
Abstrakcyjny
Toksyczność rtęci jest silnie powiązana z nadciśnieniem, chorobą niedokrwienną serca (CHD), zawałem mięśnia sercowego (MI), udarem i innymi chorobami układu krążenia. Rtęć ma duże powinowactwo do grup sulfhydrylowych (-SH), co inaktywuje liczne reakcje enzymatyczne, aminokwasy i przeciwutleniacze zawierające siarkę [NAC (n-acetylocysteina, ALA (kwas alfa liponowy), GSH (glutation)], a następnie zmniejszona obrona oksydacyjna i zwiększony stres oksydacyjny Rtęć wiąże się z metalotioneiną i zastępuje cynk, miedź i inne metale śladowe, zmniejszając skuteczność metaloenzymów Rtęć powoduje dysfunkcję mitochondriów wraz ze zmniejszeniem ATP, wyczerpaniem glutationu i zwiększoną peroksydacją lipidów Selen i ryby zawierające kwasy tłuszczowe omega 3 lub suplementy kwasów tłuszczowych omega 3 z DHA i EPA antagonizują toksyczność rtęci.Ogólne skutki naczyniowe rtęci obejmują zwiększony stres oksydacyjny, stany zapalne, zmniejszoną obronę oksydacyjną, zakrzepicę, dysfunkcję i przerost mięśni gładkich naczyń, dysfunkcję śródbłonka, dyslipidemię, Dysfunkcja układu odpornościowego i mitochondrialnego Konsekwencje kliniczne
toksyczność rtęci obejmuje nadciśnienie, CHD, zawał serca, zaburzenia rytmu serca, zmniejszoną zmienność rytmu serca, zwiększoną IMT tętnicy szyjnej i niedrożność tętnicy szyjnej, CVA, uogólnioną miażdżycę, dysfunkcję nerek, niewydolność nerek i białkomocz. Wyniki patologiczne i biochemiczne korelują z klinicznymi objawami toksyczności rtęci. Rtęć osłabia ochronne działanie ryb i kwasów tłuszczowych omega-3. Rtęć inaktywuje COMT (katecholamino-0-metylotransferazę), co zwiększa poziom adrenaliny, noradrenaliny i dopaminy w surowicy i moczu. Efekt ten spowoduje wzrost ciśnienia krwi i może być kliniczną wskazówką toksyczności metali ciężkich wywołanej rtęcią. Toksyczność rtęci należy ocenić u każdego pacjenta z nadciśnieniem tętniczym, CHD, MI, CVD, CVA lub inną chorobą naczyniową. Specyficzne badania pod kątem ostrej i przewlekłej toksyczności oraz całkowitego obciążenia ciała z wykorzystaniem włosów, paznokci u nóg, moczu i surowicy należy przeprowadzić zarówno metodą wyjściową, jak i prowokacyjną.
