Kristin G. Homme, Janet K. Kern, Boyd E. Haley, David A. Geier, Paul G. King, Lisa K. Sykes, Mark R. Geier
BioMetale, luty 2014, tom 27, wydanie 1, s. 19-24,
Abstrakcyjny: Amalgamat dentystyczny z rtęcią ma długą historię pozornie bezpiecznego stosowania pomimo ciągłego uwalniania oparów rtęci. Jako dowód bezpieczeństwa powszechnie przytacza się dwa kluczowe badania, znane jako Children's Amalgam Trials. Jednak cztery niedawne ponowne analizy jednego z tych badań wskazują obecnie na szkodliwość, szczególnie dla chłopców z powszechnymi wariantami genetycznymi. Te i inne badania sugerują, że podatność na toksyczność rtęci jest różna u poszczególnych osób ze względu na wiele genów, z których nie wszystkie zostały zidentyfikowane. Badania te sugerują ponadto, że poziomy narażenia na opary rtęci pochodzące z amalgamatów dentystycznych mogą być niebezpieczne dla niektórych subpopulacji. Co więcej, proste porównanie typowego narażenia z regulacyjnymi normami bezpieczeństwa sugeruje, że wiele osób jest narażonych na niebezpieczne narażenia. Przewlekła toksyczność rtęci jest szczególnie podstępna, ponieważ objawy są zmienne i niespecyficzne, testy diagnostyczne są często źle rozumiane, a metody leczenia w najlepszym razie opierają się na spekulacjach. Na całym świecie podejmuje się wysiłki mające na celu wycofanie lub wyeliminowanie stosowania rtęciowego amalgamatu dentystycznego.
