Oto najnowszy z serii artykułów, które obalają wnioski z badań CAT, że amalgamat jest bezpieczny dla dzieci, napisany przez jednego z oryginalnych autorów. Ostatnia linijka tego streszczenia, pomniejszająca wpływ amalgamatu dentystycznego na ekspozycję badanych na rtęć, przeczy faktowi, że badania CAT potwierdziły, że umieszczanie amalgamatu zwiększa poziom rtęci w moczu.
Modyfikacja neurobehawioralnych skutków rtęci przez genetyczne polimorfizmy metalotioneiny u dzieci
James S. Woods, Nicholas J. Heyer, Joan E. Russoc, Michael D. Martind, Pradeep B. Pillaie, Federico M. Farina
Neurotoksykologia i Teratologia
Dostępne w Internecie 1 lipca 2013 r
Abstrakcyjny
Rtęć (Hg) jest neurotoksyczna i dzieci mogą być szczególnie podatne na ten efekt. Obecnie głównym wyzwaniem jest identyfikacja dzieci, które mogą być wyjątkowo podatne na toksyczność rtęci ze względu na skłonność genetyczną. Przeanalizowaliśmy hipotezę, że warianty genetyczne metalotioneiny (MT), które według doniesień wpływają na toksykokinetykę Hg u dorosłych, modyfikują neurotoksyczne działanie Hg u dzieci. Pięćset siedem dzieci w wieku 8–12 lat na początku badania wzięło udział w badaniu klinicznym oceniającym neurobehawioralne działanie rtęci z wypełnień amalgamatowych zębów. Pacjentów oceniano na początku badania oraz w 7 kolejnych rocznych odstępach pod kątem sprawności neurobehawioralnej i poziomu Hg w moczu. Po zakończeniu badania klinicznego wykonaliśmy testy genotypowania wariantów izoform MT MT1M (rs2270837) i MT2A (rs10636) na próbkach biologicznych dostarczonych przez 330 uczestników badania. Zastosowano strategie modelowania regresji, aby ocenić związek między statusem allelicznym, ekspozycją na Hg i wynikami testów neurobehawioralnych. Wśród dziewcząt zaobserwowano kilka istotnych interakcji lub niezależnych głównych efektów ekspozycji na Hg i któregokolwiek z wariantów genu MT. Natomiast wśród chłopców zaobserwowano liczne istotne efekty interakcji między wariantami MT1M i MT2A, pojedynczo i łącznie, z ekspozycją na Hg, obejmujące wiele dziedzin funkcji neurobehawioralnych. Wszystkie powiązania dawka – odpowiedź między ekspozycją na Hg a wynikami testu ograniczały się do chłopców i były w kierunku upośledzonej wydajności. Odkrycia te sugerują zwiększoną podatność na niekorzystne neurobehawioralne skutki Hg u dzieci ze stosunkowo częstymi wariantami genetycznymi MT i mogą mieć istotne konsekwencje dla zdrowia publicznego dla przyszłych strategii mających na celu ochronę dzieci i młodzieży przed potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi związanymi z narażeniem na Hg. Zwracamy uwagę, że ponieważ Hg w moczu odzwierciedla złożony wskaźnik narażenia, którego nie można przypisać konkretnemu źródłu, wyniki te nie potwierdzają związku między Hg w szczególności w amalgamatach dentystycznych a obserwowanymi niekorzystnymi skutkami neurobehawioralnymi.
Kliknij tutaj, aby przeczytaj cały artykuł.
