Fluor jest niebezpieczny i może powodować toksyczność.
Źródła narażenia ludzi na działanie fluoru drastycznie wzrosły od czasu, gdy w Stanach Zjednoczonych w latach czterdziestych XX wieku rozpoczęto fluoryzację wody, co oznacza, że rośnie również ryzyko zatrucia fluorem. Oprócz wody źródła fluoru obejmują teraz żywność, powietrze, glebę, pestycydy, nawozy sztuczne, produkty dentystyczne używane w domu i gabinecie dentystycznym (niektóre z nich są wszczepiane w ludzkie ciało), farmaceutyki, naczynia kuchenne, odzież, wykładziny oraz szereg innych artykułów konsumpcyjnych używanych regularnie. Kliknij tutaj, aby zobaczyć lista źródeł fluoru.
Setki artykułów naukowych opublikowanych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat wykazały potencjalne szkody dla ludzi spowodowane fluorem przy różnych poziomach narażenia, w tym na poziomach obecnie uważanych za bezpieczne. Wiadomo również, że fluor wpływa na układ sercowo-naczyniowy, ośrodkowy układ nerwowy, trawienny, hormonalny, odpornościowy, powłokowy, nerkowy i oddechowy, a narażenie na fluor wiąże się z chorobą Alzheimera, rakiem, cukrzycą, chorobami serca, bezpłodnością i wieloma innymi niekorzystnymi efekty zdrowotne. Kliknij tutaj, aby przeczytać więcej o efekty zdrowotne fluoru.
Pierwsza oznaka toksyczności fluoru: fluoroza zębów
Zdjęcia fluorozy dentystycznej, pierwszej oznaki toksyczności fluoru, od bardzo łagodnej do ciężkiej; Zdjęcie autorstwa dr Davida Kennedy'ego i użyte za zgodą ofiar fluorozy zębów.
Wiadomo, że narażenie dzieci na nadmiar fluoru powoduje fluorozę zębów, stan, w którym szkliwo zębów zostaje nieodwracalnie uszkodzone, a zęby ulegają trwałemu przebarwieniu, ukazując biały lub brązowy wzór cętek i tworząc kruche zęby, które łatwo pękają i plamią się. Pierwszą oznaką toksyczności fluoru jest fluoroza zębów, a fluor jest znanym zaburzaczem enzymów.
Według danych Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) opublikowanych w 2010 r, 23% Amerykanów w wieku 6-49 lat i 41% dzieci w wieku 12-15 lat wykazywać fluorozę w pewnym stopniu. Te drastyczne wzrosty wskaźników fluorozy zębów były kluczowym czynnikiem w decyzji publicznej służby zdrowia o obniżeniu zaleceń dotyczących poziomu fluoryzacji wody w 2015 roku.
Przypadki toksyczności fluoru
Pierwszy przypadek rzekomej toksyczności fluoru na dużą skalę dotyczył katastrofy w dolinie Mozy w Belgii w latach trzydziestych XX wieku. Mgła i inne warunki na tym uprzemysłowionym obszarze były związane z 1930 zgonami i tysiącami ludzi, u których rozwinęły się choroby. Od tego czasu dowody powiązały te ofiary z uwolnieniami fluoru z pobliskich fabryk.
Kolejny przypadek zatrucia miał miejsce w 1948 roku w Donora w Pensylwanii z powodu mgły i inwersji temperatury. W tym przypadku podejrzewa się, że uwolnienia gazów z przemysłu cynkowania, cynkowania stali, drutu i gwoździ spowodowały śmierć 20 osób i zachorowanie sześciu tysięcy osób w wyniku zatrucia fluorem.
Przypadki zatrucia fluorem miały miejsce od
woda, która była nadmiernie fluorkowana.
Toksyczność fluoru z produktu dentystycznego w Stanach Zjednoczonych wystąpiła w 1974 r., kiedy a Trzyletni chłopiec z Brooklynu zmarł w wyniku przedawkowania fluoru zawartego w żelu dentystycznym. Kilka poważnych przypadków zatrucia fluorem w Stanach Zjednoczonych przyciągnęło uwagę w ostatnich dziesięcioleciach, takich jak Wybuch epidemii w Hooper Bay na Alasce w 1992 roku, w wyniku wysokiego poziomu fluoru w wodociągach i 2015 zatrucie rodziny na Florydzie w wyniku fluorku sulfurylu stosowanego w leczeniu termitów w ich domu.
Osoby doświadczające fluoru toksyczność z wody zostały również zgłoszone. W 1979 r., po dodaniu do 50 ppm fluoru do publicznego systemu wodociągowego w Annapolis w stanie Maryland, dr John Yiamouyiannis wraz z innym lekarzem przeprowadził ankietę kliniczną wśród 112 osób, które uważały, że doświadczają reakcji na fluor. U 103 osób zdiagnozowano zatrucie fluorem.
Autorzy artykułów o fluorze
Dr Jack Kall, DMD, FAGD, MIAOMT, jest członkiem Akademii Stomatologii Ogólnej i byłym prezesem oddziału Kentucky. Jest akredytowanym magistrem Międzynarodowej Akademii Medycyny Ustnej i Toksykologii (IAOMT), a od 1996 roku pełni funkcję Przewodniczącego jej Rady Dyrektorów. Zasiada również w Radzie Doradców Instytutu Medycznego Bioregulacji (BRMI). Jest członkiem Instytutu Medycyny Funkcjonalnej i Amerykańskiej Akademii Zdrowia Ustnego Ustroju.
Dr Griffin Cole, MIAOMT uzyskał tytuł magistra w Międzynarodowej Akademii Medycyny Jamy Ustnej i Toksykologii w 2013 roku i opracował broszurę Akademii dotyczącą fluoryzacji oraz oficjalny przegląd naukowy dotyczący stosowania ozonu w leczeniu kanałowym. Jest byłym przewodniczącym IAOMT i zasiada w Radzie Dyrektorów, Komitecie Mentorskim, Komitecie Fluorowym, Komitecie Konferencyjnym oraz jest Dyrektorem Kursu Podstaw.
