Czynnik ryzyka nr 1: Profil chemiczny fluoru
Fluor jest syntetyzowany chemicznie do stosowania w sztucznej fluoryzacji wody, produktach dentystycznych i innych wytwarzanych przedmiotach.
Oprócz naturalnego występowania w minerałach, fluor jest również syntetyzowany chemicznie do użytku w sztucznej fluoryzacji wody, produktach dentystycznych i innych wytwarzanych przedmiotach. Fluor nie jest niezbędny do wzrostu i rozwoju człowieka. W rzeczywistości fluorek został zidentyfikowany jako jeden z 12 przemysłowych związków chemicznych, o których wiadomo, że powodują neurotoksyczność rozwojową u ludzi.
Czynnik ryzyka nr 2: Potencjalne skutki zdrowotne związane z fluorem i fluoryzacją
Znajomość zagrożeń związanych z fluorem dla zdrowia ludzi jest bardzo ważna dla lekarzy i pacjentów.
W Raport 2006 National Research Council (NRC) Narodowej Akademii Nauk oceniono skutki zdrowotne sztucznej fluoryzacji wody. Podniesiono obawy dotyczące potencjalnych związków między fluorem a kostniakomięsakiem (rakiem kości), złamaniami kości, wpływem na układ mięśniowo-szkieletowy, wpływem na rozrodczość i rozwój, neurotoksycznością i skutkami neurobehawioralnymi oraz wpływem na inne układy narządów. Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej o wpływie fluoru na zdrowie.
Od czasu opublikowania raportu NRC w 2006 r. opublikowano szereg innych istotnych badań naukowych dotyczących zagrożeń dla zdrowia związanych z fluorem i potencjalnych zagrożeń związanych z fluoryzacją. Kliknij tutaj, aby przeczytać niektóre ostrzeżenia.
Czynnik ryzyka nr 3: Historia sztucznej fluoryzacji wody
Fluor nie był szeroko stosowany do celów dentystycznych przed połową lat czterdziestych XX wieku. Grand Rapids w stanie Michigan było pierwszym miastem, w którym w 1940 roku sztucznie fluoryzowano wodę. Zdarzenie to nastąpiło pomimo ostrzeżeń o fluorze, a także wątpliwości co do jego rzekomej przydatności w kontrolowaniu próchnicy zębów. Pomimo kontrowersji, do 1945 r. Fluoryzacja wody pitnej dotarła do ponad 1960 milionów ludzi w społecznościach w całych Stanach Zjednoczonych.
Fluoryzacja wody w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się w latach czterdziestych XX wieku i od tego czasu rozprzestrzenia się.
Czynnik ryzyka nr 4: przepisy dotyczące fluoryzacji w USA
W Europie Zachodniej niektóre rządy otwarcie uznały ryzyko sztucznej fluoryzacji wody, a tylko 3% populacji Europy Zachodniej pije wodę fluorowaną. W Stanach Zjednoczonych ponad 66% Amerykanów pije wodę fluoryzowaną. Decyzję o fluoryzacji wody gminnej podejmuje stan lub lokalna gmina.
Jednak US Public Health Service (PHS) ustala zalecane stężenia fluorków do fluoryzacji. The PHS obniżył swoje zalecenie do jednorazowego poziomu 0.7 miligrama na litr w 2015 r. ze względu na wzrost fluorozy zębów (trwałe uszkodzenie zębów, które może wystąpić u dzieci w wyniku nadmiernej ekspozycji na fluor) oraz ze względu na wzrost źródeł narażenia Amerykanów na fluor.
Ponadto Agencja Ochrony Środowiska (EPA) ustala poziomy zanieczyszczeń w publicznej wodzie pitnej. W raporcie National Research Council z 2006 r. Stwierdzono, że maksymalny docelowy poziom zanieczyszczeń dla fluoru powinien zostać obniżony w 2006 r., Ale EPA nie zastosowała się jeszcze do tego naukowego zalecenia.
Czynnik ryzyka nr 5: Zindywidualizowane reakcje na fluoryzację i podgrupy wrażliwe
Obecne przepisy EPA dotyczące fluoryzacji określają jeden poziom, który dotyczy wszystkich. Taka „jedna dawka dla wszystkich” nie uwzględnia niemowląt, dzieci, masy ciała, czynników genetycznych, niedoborów składników odżywczych, osób z cukrzycą, chorobami nerek i tarczycy oraz innych spersonalizowanych czynników ryzyka, o których wiadomo, że mają związek z ekspozycją na fluor.
Ze względu na dawkowanie „jeden rozmiar dla wszystkich”
fluoru w wodzie, istnieje ryzyko
niemowlęta i dzieci mogą być nadmiernie narażone na fluor.
Czynnik ryzyka nr 6: Wiele źródeł narażenia na fluor w wyniku fluoryzacji
Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że fluor dodawany do wody pitnej jest pobierany do organizmu nie tylko przez picie wody z kranu. Sztucznie fluoryzowana woda jest używana do tworzenia innych napojów, w tym napojów handlowych i preparatów dla niemowląt. Służy również do uprawy roślin, do pielęgnacji zwierząt gospodarskich (i zwierząt domowych), przygotowywania posiłków i kąpieli.
Czynnik ryzyka nr 7: Interakcje fluoru z innymi chemikaliami
Innym ryzykiem jest to, że fluor może przyciągać ołów i jest powiązany z zatruciem ołowiem.
Interakcja fluoru z innymi chemikaliami ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia zagrożeń związanych ze sztuczną fluoryzacją wody. Na przykład fluorek dodawany do wielu źródeł wody przyciąga ołów, który można znaleźć w niektórych rurach hydraulicznych. Prawdopodobnie z powodu tego powinowactwa do ołowiu fluor został powiązany z wyższym poziomem ołowiu we krwi u dzieci. Wiadomo, że ołów obniża IQ u dzieci, a nawet wiązano go z agresywnym zachowaniem.
Wniosek dotyczący zagrożeń związanych ze sztuczną fluoryzacją wody
Biorąc pod uwagę obecne poziomy narażenia, polityka powinna ograniczać i dążyć do wyeliminowania możliwych do uniknięcia źródeł fluoru, w tym fluoryzacji, materiałów dentystycznych zawierających fluor i innych produktów fluorowanych, jako środków promujących zdrowie zębów i ogólny stan zdrowia.
Zmniejszenie i wyeliminowanie źródeł fluoru, w tym fluoryzacji, jest jednym ze sposobów zmniejszenia zagrożeń dla zdrowia.
Paul Connett, dyrektor wykonawczy Fluoride Action Network, przedstawia szczegółową prezentację na temat potencjalnego szkodliwego wpływu fluoryzacji wody na mieszkańców Nowej Zelandii.
Autorzy artykułów o fluorze
Dr Jack Kall, DMD, FAGD, MIAOMT, jest członkiem Akademii Stomatologii Ogólnej i byłym prezesem oddziału Kentucky. Jest akredytowanym magistrem Międzynarodowej Akademii Medycyny Ustnej i Toksykologii (IAOMT), a od 1996 roku pełni funkcję Przewodniczącego jej Rady Dyrektorów. Zasiada również w Radzie Doradców Instytutu Medycznego Bioregulacji (BRMI). Jest członkiem Instytutu Medycyny Funkcjonalnej i Amerykańskiej Akademii Zdrowia Ustnego Ustroju.
Dr Griffin Cole, MIAOMT uzyskał tytuł magistra w Międzynarodowej Akademii Medycyny Jamy Ustnej i Toksykologii w 2013 roku i opracował broszurę Akademii dotyczącą fluoryzacji oraz oficjalny przegląd naukowy dotyczący stosowania ozonu w leczeniu kanałowym. Jest byłym przewodniczącym IAOMT i zasiada w Radzie Dyrektorów, Komitecie Mentorskim, Komitecie Fluorowym, Komitecie Konferencyjnym oraz jest Dyrektorem Kursu Podstaw.
